YAŞARKEN ÖLÜM
Ölmek olur mu hiç yaşarken?
Olurmuş, ölümün en acısından, Dertler kol sarmıştır sıkı sıkıya Hüzünler kucak açmıştır etek dolusu, İtelersin gitmez.. Kovalarsın gitmez.. Ölüm,yaşarken bulmuştur bir kere Arsızdır, vurdumduymazdır.. Anlamaz ahlarından, iç çekmelerinden, Göz yaşlarınla beslenircesine Kanına çöreklenmiştir kazanmanın zaferiyle Gücün, kuvvetin tükenmiştir, İsyan etmek ister edemezsin Korkarsın ya allahtan.. Vardır *her şerde bin hayır* dersin Çaresiz, kabuğuna çekilirsin. Kendini bazen kaplumbağa yerine koyarsın Yavaş adımlarla, sonra hızlanır adımların, Yaşarken ölmek kaderin olmuştur artık Sokulursun ürkek ürkek, Sığınmışsındır , kabullenmişsindir Yine de şükredersin akan gözyaşlarınla, Talihine küsmekle kalıp Yaşarken ölüme merhaba dersin. Nurgül Soydan |
Yüreğine kalemine sağlık üstad beğeni ile okudum
Yüreğin susmasın
____________________________________Saygılar