anadoluanadolu bilge, oğul-kız boş değil gövdesi üç deniz ortasında sırtüstü yaslamış başını marmaraya sırtını mı desem marmara deniztüyü yastık ayakları van gölünden karaya çıkmış gibi ve ayağa kalksa altından onlarca uygarlık ayağa kalkacakmış gibi öyle kıpır kıpır yorgan altında bir canlıdır aslında anadolu bir bedende halkların özeti ne başı olmasa olur ne ayakları ve ne bizi emzirip bastığı bağrı yüzlerce kıştır yürünen yol kandan güle, çölden yeşile bin memeli bir annedir anadolu aynı anda onca çocuk emziren metroda kız, mezrada oğulu ondandır süt kardeş bütün çocukları anadolu’nun . . . . . . . güneş buralıdır, deniz ’ bizim deniz’ ademden bu yana her gelen geçenin düşünce duygu iziyiz dünyanın nazarlığında bir daha hiç ders aldık, göze gelir miyiz biz ömer faruk hatipoğlu (AUY, yom s. 2006, s: 81) |