www.youtube.com/watch?v=cvRHwJAN3Jg

ağlayan göz değil bugün
hücreleri dünyanın
sönen bir yıldızdan geriye kalan
kara deliğin yutması
varlığında anlam bulan herşeyin
derin bir uykuya dalması
güneşe dokunan elin
parmak izi geriye kalan

seni karanlığında bırakıp
gitmesi ışıkları takıp peşine
güneşe
karanlığa doğan gözlerin
derin
derin değil, dipsiz bir kuyu
oluşan kara deliğin anaforunda
savruluş: acı

o
kalmanın imkansızlığında seçilen
"gitme" demenin anlamsızlığında bir gidiş
bir boyun eğiş
seni
saplandığı için değil
şiddetiyle yıkan ok

hiçbir şeyin olmayan o her şeyin
kuşatması seni
ve daralmak beden evinde
gittikçe daha çok

özenle ve özlemle bakmak
sınırları aşıp gidenlere
"tut yüreğimden ’ustam’
yüreğim sana emanet
sıkı tut" diyen sesin ardından
tutamamış
tutunamamış olmak



uzatır ellerini güneşe biri
dokunur
hepsi bu



şaziye