***
Xəzan mövsümüdür mənim
mövsümüm,
Mən təkcə xəzanda özüm oluram.
Günlərlə danışsam bilməzsən
məni,
Kövrəlib yazanda özüm oluram.
*
Təbiət rəngini dəyişən kimi,
Bir az dəyişmişəm,sarı kimiyəm.
Fikrim səpələnmiş baxçaya,bağa,
Giləsi dağılmış narı kimiyəm.
*
(...Damağım hər dadı salmaz
eyninə,
Gönlümə üzümün qorası düşmüş.
Gəzdiyim toprağın son
rəngindəyəm,
Baxtıma fırlanıb qarası düşmüş.)
*
Havanın qoxusu bir özgə türdü,
İçinə sis düşmüş,duman qarışmış.
Günləri,ayları şaşırmışam mən,
Ağlımda elə bil zaman qarışmış.
*
Hədəflər bəlirsiz,
duman içində,
Gümanlar çovuyub yanından
geçir.
Solğun çiçəklərin mirvari şehi
Süzülüb qəlbimin qanından geçir.
*
Xəyalım həsrətlə dönüb boylanır
Ömrümdən illəri silən bahara.
Sıppız uclarında əbru şamların
Umud axtarıram gələn bahara.
*
Qovrulur içimdə həzin duyğular,
Gecələr gündüzə tən gələn günü.
Yüngül payız yeli süpürür yolu,
Yazı yola salıb mən gələn günü.
*
Sonbahar-
yolumun son duracağı.
Sonbahar-
təntimiş nəfəsim mənim.
Dilimin duyulan son şarkıları,
Dodağımda ölən həvəsim mənim.
***
xəzan-hazan,son bahar
özüm-kendim
danışsam-konuşs am
kimi-gibi
gilə-tane
qəlb-kalb
tən-eşit
yüngül-hafif
payız-sonbahar
***