KARANFİLLERBahar çiçekleri açardı gözlerinde Bir yudum güneşti dileği Bulut yüküyle geldiler Söndü yıldızlar ayazlarında Nefessiz düştü yere Uzak ıssızlıklar da çığlıktı geceye Bir karanfil daha solduruldu Kızılı olmayan akşamlarda Tohumlar ekiliyor bahçelere acılarla Bin karanfil doğacak yeniden Bir karanfilin acısını da unutmadan Çek zehirli otlarını, yılanlarını çıyanlarını Yetmez ellerinin gücü zehirlemeye Tahribatlar onarılmaz yaralar açıyor Oysa çiçekler güneşe yüzünü dönmek Isınmak, aydınlanmak Nefes almak istiyor… Kurşini bulutlar ağır Gök maviliğini yitirdi Yağmurlar yağıyor durmadan Arınmak için dünyanın kirinden Bahçeler ebem kuşağı rengine kavuşacak Ayıklayarak ayrık otlarını tek tek Kızıl bir gecenin sabahında… Güneş gülümseyecek Aydınlatacak günü |
bu kadar güzel yakışır bir kaleme.Güzel eserinizi
gönülden kutluyor saygılar sunuyorum...