BİT PAZARI
Nişan aldık,
Hedef tahtasına. Tetiğe dokunduk düşünmeden, Vuruldu on ikiden Kadim insanlık... Kısır döngülerde vicdan. Kasıp kavurdu zaman. Betonla kardık duygularımızı, Yükseldi gökdelenler. Duygusuz kaldık. Onlar büyüdü , Biz küçüldük. Beyinler makine, Mekik dokuruz ev-iş yeri. Vidalar uymaz yerine, Söker takarız geri. Fabrikada aklımızı yitirdik. Unuttuk kuşa, Yem - su vermeyi, Avucumuzda sevmeyi. Her parca yüz lira! Sattık kalplerimizi bit pazarında... Ne insanlık ne vicdan / Ne kalp ne akıl kaldı/ Sırat’a... |
tüm insani duygularını sıyırıp attı üzerinden zalimliği giyindi sizin de belirttiğiniz gibi
Tebrikle şair