BİT PAZARI
Nişan aldık,
Hedef tahtasına. Tetiğe dokunduk düşünmeden, Vuruldu on ikiden Kadim insanlık... Kısır döngülerde vicdan. Kasıp kavurdu zaman. Betonla kardık duygularımızı, Yükseldi gökdelenler. Biz duygusuz kaldık. Onlar büyüdü , Biz küçüldük. Beyinler makine, Mekik dokuruz ev-iş yeri. Vidalar uymaz yerine, Söker takarız geri. Fabrikada aklımızı yitirdik. Unuttuk kuşa, Yem - su vermeyi, Avucumuzda sevmeyi. Her parca yüz lira! Sattık kalplerimizi bit pazarında... Ne insanlık ne vicdan / Ne kalp ne akıl kaldı/ Sırat’a... |
Ve sonunda tüm dünya
Savaşın eşiğine ulaştı .
Güzel ,samimi sıcacık bir iç dökümü.
Saygımızla.