YEMLİYOR KUŞLARIDünyevi ihtiraslardan arınmış İnfialleri ihlallere dönüştürmeden Boş ver diyor hüznü Kendini taşımaktan yorgun Yerçekimine yenik düşen ayakları Ait olduğu yere getiriyor onu Yağarken karlar Yemliyor kuşları Kar yağıyor Yorgun yüzüyle gülümsüyor bir kadın Gökyüzü saçlarına değiyor Kavrayamadıkları gizi Kavradıkları özü Zulasında umutları Yemliyor kuşları Yorgun bir mesai bitimi Kuytu ve köhne tozlar Sırtında üşüyen terler Yoksul evinin yolunu tutuyor Bir çay içimi tad mutluluğu Şifresi yitirilmiş hayatın terekesinde Dünyanın ağırlığını içinden atabilmek için Yemliyor kuşları Karlar üşütmesin kuşları… |
tebriklerimle saygılar sunuyorum...