ANILARINDAN UTANIR SANCI
Bir kuş gagalarken tenimi
Dökük çocukluktan kalma gözyaşları Sızlayan gençliğin kanayan baharları Kırığım! Onarsam kendimi Kımıldatamıyorken bedenimi En saf halim bile eritmiyor öfkemi Oysa sabrımı bolca vermişti Tanrı Nerelere gitsem her yer yabancı Kime baksam maskeli yalancı Sağda, solda bir sürü satıcı Sığınsam! Bir odan var mı hancı Anılarından utanırken sancı Medet umarken veliden Dem vurdu tecelliden Korktum kendini ehil sanan cahilden Farkım kalmadı deliden Teselli istemem kimseden Yoruldum Kendi elimi kendim tutmaktan Usandım! “Kırılan kolun yende kalması”ndan Barışmak isterken hayat seninle Küstürdün beni sen yine Bıraktım her şeyi kendi haline Haydi bir seferde sen gel barış benimle… Syb 05-05-2015 |
kutlartım bu anlamlı eserini içten,
okudum emek umut ile ömrüne bereket dilerim