ÖRTÜN SUDA YANMIŞ DENİZİ
ÖRTÜN SUDA YANMIŞ DENİZİ
tanıdık bir gecenin parçalanmış yarısındayım iki damla gözyaşı düştü herhangi bir balkondan hemen süpürdüler çöpçüler yıllardır aranan suçlu gözyaşlarını akşamın kırılan kalbine inat kelebeğin son dansını izleyen gözlerinde dursun bu kentin bütün dut yemiş bulutları çağır gelsin kırılgan sevdalılar yorgun döşeklerinde uyuyan az önceki günah çığlıklarını rahatsız etmeden ellerinde iki damla gözyaşı ki ağladıkça artar şimdi örtün suda yanmış denizi örtün örtün kavrulsun denizin kalbi avuçlarınızda büyüttüğünüz billur gözyaşlarınız aşkına başkasından çaldığınız mutluluğu arayan yüreğiniz tarumar olmuşsa ki bu sahi artık sen benim bir tanem değilsin az önce saldım seni o iki damlayla küskün bir yaşamın çok kuytularına çok kuytularına bunu nicedir planlıyorum sanma şaşırır yüreğin sebepsiz hesap sorar sonra sana ben zifiri karanlıklarda aradım ışığa suya hasret yanımı yarım kalmış öteki canımı uzağa gidemiyorum yüreğim prangalı bir yanım cehennem ateşi ki yakmıyor alazı bir yanım hırçın bir yelin elinde savrulan güz yaprağı sana giden bütün yollar kendi içinde kör düğüm orada az ötede acemi aşıklar çapraz ateşle oynaşıyor bana ne ben bozsam yeminimi ahdımı yeni doğmuş bir bebeğin çığlığına bıraksam avazımı yine sevebilir miyim ki seni her şeyi bıraktığım yerden şehrin günâhkar yakasında öteki ucunda yüksekçe bir binanın ayarı düşük dar odasında kör bir ışık yanıyorsa eğer şimdi biri ar namus çığlığı atıyordur ki saçının her bir teline vurur sesi kana bulanır ellerinde gözyaşları kentin kaldırımlarında kıvranırken o çaresizlik dolduruyor şimdi duaya açık bütün ellerimizi çöpçüler kentin arsız günâhlarını süpüren çöpçüler daha yanmadan yakılmadan sevda narında sıcak tuzlu gözyaşlarından korkup çektiler bütün acemi ellerini kendi suyunda kendinden utanan sulardan Şükrü BEŞİKTAŞ |
Her zamanki gibi yine çok duygulu bir şiir okuttunuz...
İlk emir OKU ile başlar…
......................................... Saygı ve selamlar..