ÇIĞLIKÇığlık tren son kez çalıyor düdüğünü koskoca bir boşluk bu kayboluyorum çığlığında yolcuyum yine bilmem ki hangi sensizliklere el sallayanlardan bana ne senin özleminle tükenen yüreğimde büyüyen hüzünler çoğalıyor bende bak yine bavulumda gitgide ağırlaşan ayrılığın istasyonlarda kasırgaya yakalanan anıların perakenda savruluşları var yanımda kaldırımlar bir bir kayıp gidiyor ben yürüdükçe hangisine değse ayaklarım sundurmada bizi saran sarılmalarımız salıncakta bitmeyen gülüşlerimiz şimdi kimsesiz ne yazık üşüyecekler bizsiz paramparça olsun eğer yazgıysa bu değişsin bu kez dönüşü olmayan gidişler ya da birbiriyle yarışsın bütün çığlıklar Şükrü BEŞİKTAŞ |
Sitede ilk göz ağrım diyeceğim birkaç isimden birisiniz
Bir müddettir şiir ve yazılara ara vermiş görüyorum sizi
Dilerim sıhhat afiyet içindesiniz
Yüreğinize, emeğinize, kaleminize, kelamınıza bereket
Saygı ve selamlarımla...