Darmadağın...güneştim. bir bardak suda fırtına koparmadım ama kırıldım, halkalar halinde hüzünler kol kola girerken. rüzgar oldum ardıç kuşlarıyla ökseleri yolup yalnızlık kebesini giyerken çoban aldatan kuşları kış uykusundaydı sense gaflet… böğürtlenler kanarken dudaklarımda ebabiller firar ediyordu göğüs kafesimden sense kaf dağı ardında uçarı düşlerinle uçurum çiçeği topluyordun ay yüreğinden vurulup düşünce bir kaşık suda boğulan bendim işte bak...! gece tırnaklarını geçiriyor tenime çığlığımda parçalanıp k/alemin duvarları darmadağın oluyor şiir ve ben kimliksiz yokluğunda mahşere çeyrek kala mum gibi s ö n ü y o r um… AA |
"çoban aldatan kuşları kış uykusundaydı
sense gaflet…"
ne kadar söylersek o kadar azalır hüzün.
ne söylersen söyle anlamadıktan sonra bitmez bu çile
içimizde büyüttüğümüz dertler hep bize!
darmadağın olmuş zamanların içli bir şarkısıydı.
sevgimle.