Günlerden HaziranKarlar mı yağdı dağlara Kış şarkıları söylüyor Zhang Zilin Ömrü sundu özgürlüğe Tiananmen’dan Tankların önünde bir adam Kuşlar sığdırılmış tel örgülü kafeslere İndirilip mavi göklerden Ah… Kırlangıçlar savrulur son taklalarına Çiçeklenir erik ağaçları dal buyunca Öyküler yazar tarihçiler Sene 89 günlerden haziran Yer Tiananmen Bir palet izinde kucakladılar ölümü ve kardeşçesine girdiler koynuna toprağın Ağırlaştı beden terk ederken yaşamı Yürek kesilmişti taşlar, hüznü yaşadılar Sene 89 günlerden haziran Yer tiananmen Düştü toprağa binlerce can Özgürlükle takas ettiler ömrü Göğüs kafeslerininde zaptedip hain kurşunu Yürüyüp üstüne o tankın Pençeledi tırnaklarında soğuk demiri Paletler kan revan içinde Koşun çocuklar koşun Boğalım kandamlalarını karanfillerde Korku saldı yüreklerine Titreştiler hepsi birden Koşun çocuklar koşun İşte namert işte meydan Kan kusar hain namlular Ölüm bile kahroldu utancından Sene seksen dokuz Günlerden haziran Yer Tiananmen Rıfat Gürsoy |