Düğüm dolu bir hayatın içinden geldim ben.
Soru soracağım hiç kimsem yoktu.
Doğrularıma sevinemedim bile,
Yanlışlarım o kadar çoktu.
Bilemedim, içimi döktüklerimin içlerini,
Göremedim, ardımdan gülmelerini.
Ta ki uzanıp da kalkamadığım andı yerimden,
Onca yıl, bir bir geçti gözlerimin önünden.
Seveni sevmek mümkün olabilseydi eğer,
Sevilene verilir miydi bu kadar değer.
Dert duraklarıyla sıralı ömrüm,
Hem şoförü, hem yolcusuyum bu otobüsün.
Dura kalka geçiyor zaman.
Bir o düğüm,
Bir bu düğüm.
Bir ’oh’ denilemeyen çalkantılı deniz gibi yaşam,
Doğumun sancısına gebe yarınlar,
Nerede şimdi o avuçlarımla sevgimi içirdiğim adam.
Her düğüm, bir derdi anlatır içimde.
Her dert , bir öyküdür başlı başına.
Varlarla, yoklar savaşıdır bu hayat,
Kazanan hep ’var’ olur nedense.
Var; yokluğun varıdır, gamın varıdır,
Pembe ruyalardan bile vize istenir bu şehirde.
Taşın sertinden de sert görünmek,
Bir bakışla erimekten zor gelir,
Bundan sonra gelecek mutluluğa,
Ben değil, bendeki gönül bile eğilir.