Hayatımı Dikebilseydim
Bu elime iğneyi ilk alışım,
Yırtık pırtık hayatımı dikmek istedim. Yolda umut, masada keder, kadehde yokluk, Hepsine bir düzen vermek istedim. Küçüktüm, ilk Eşref Paşa’dan görmüştüm denizi, Düşünmüştüm, kaç göz bu kadar ağlayabildi ki, O zaman bilmiyordum iğne ile ipliği, Bilseydim dikerdim ağlayan o gözleri. Büyüdüm, öğrendim, acılar diz boyu imiş meğer. Tebessümler kırıcı, sevgiler korkak, insana yok bir değer. Hüzün ırmakları el vermezdi denize, Hayatı birbirine tutturabilseydim eğer. |
Çok güzeldi şiiriniz bir an için o anılara götürdünüz sevgili dostum yürekten kutluyorum anımsatan bir diğer şey de Orhan Veli'nin gökyüzünün söküklerini üşenmeden gece boyunca oturup diken Dalgacı Mahmut'u oldu--)))
Tekrar yüreğinize sağlık sevgiyle ve sevdiklerinizle kalın her zaman sevgilerimle..
Çınar GÖLE