Artık yazar mı bilmem seni satır ve kıta
Siyah beyaz karıştı gri sana elveda
Fasl-ı hazân vaktidir hayâllerde inkita
İçimde ki benim sen ,sana temelden vedâ

Gece kör gece sağır yok ay yüzünde resim
Çığlığında zamanın sahte gülüş ve riyâ
Ayna kırıklarında kuru yaprak bir cisim
Odamda ki lambada can veriyorken ziyâ

Şimdi sessizlik vakti sensizliğinde nefes
Seni sana bıraktım gölgeni al öyle git
Kapalı kapıların azadlığında kafes
Kalp çilede müebbet üstünde dikenli çit

Bir hıçkırık tufanı belki maziden kalan
Ya da üç beş tebessüm gözbebeğinde yara
Gün bitti yarını yok bağ bozumunda yalan
İçinde ben olmayan senleri sen de ara

Borsa da şimdi rüya tahtaları kapalı
Ayrılık tavan yaptı vefâ yorgun mezatta
Deniz’e fırlattığım şişe çelik tapalı
Aklım,fikrim ve ruhum,hâlâ hâlâ tezâtta

Ve bitmeli bu şarkı ses koptu teli sustu
Rüzgâr kulaklarıma o eski günler desin
Günlerim dünlerimi gözümden geri kustu
Beynimi parça parça edip dururken sesin

Hatıran bölük pörçük,soldu sevdada nakış
Yalnızlığında hasret içi girift bir hece
Şimdi geride kalan öksüzlüğünde bakış
Sislerde esir güneş, ateş içinde gece

Kalmadı söz ve hece muzdârip mahzun nesir
Sararmış resimlerin bakışları yaralı
Zannetme hükmündedir Makberî’ce bu hasır
Dağlara türkü yazdım zincirleri kıralı

Makberî - Ahmet Akkoyun.........29/12/2007......14::00.........İst