Çık gel sevgili...
Ellerini bedenimin en derin yarasına saplayıp.
Sızıma merhem sürdükden sonra çık gel sevgili çık gel saçların rüzgara karışsın. Toprağın suya değdiği yerde şiir rahme iner. Bunu insanoğlu da bilir kuşlar da. Bu yüzden sevilesidir denizi olan şehirler. Ki sen saçların Akdeniz ellerin hele ellerin Ege Dudaklarından bir Kızıldeniz dökülür suya Musaya da yeter Firavuna da. Gözlerinde Karadeniz patlar birazdan... Titriyor gövde henüz cepheye sürülmüş bir nefer misali Ölümlere soneler ekliyorum dilimde ki küfürle Înanılası bir yanı yok bu şiirin Bir revolver gerek bize. Yağmuru dinliyorum ses etsem söz olmadan yankısını boğacaklar sanki. Kalbimi onaran o gövden olmasa hangi uçurum paklardı beni kim bilir. Benden bir şair yap kadın ölmem o zaman Akşam gel gözlerime sabah ellerimi bırakırım avuçlarına. Benden bir adam yap kadın ölmem o zaman. Îçimin boşluklarına değsin ellerin ne kadar sızım varsa sök çıkar. Ya ölürüm ya şair olurum korkma kadın. Serdal Şahan |