BENİ YETİM OYUNCAKLAR ÜLKESİNE GÖMÜN/bunca ölüm varken insan kendine ağlayabilir mi?/ bu gece sen uyurken bilmiyorsun kaç ölüm çiçek açtı ak bulutlar’dı kefeni kaç kurşun vardiya değişti kaç anne mezar kazdı hiç kapanmamış gözleri ağıt yağmuru kırmızı bir ülkeden geçiyorum mevsimi yok çocukları yok sesin izi bile yok simsiyah bir tül örtüyor eskimiş yüzleri bu gece sen uyurken bilmiyorsun mavi göklerin kirleniyor kan ve savaş dalgıçları onlar ellerinde ebruli ölü çocuklar toprak son sığınak Eylül sıtması korkuyorum insanların vahşetinden özgürlük korkutuyor artık beni korkuyorum demokrasiden çünkü,karanfil dağlarım var benim savaşmayı bilmem /tanrım! yalnız çocuklar için ölebilirim annemin kalbi barut fıçısı/ beni yetim oyuncaklar ülkesine gömün ey! kıtalar ötesi S/ilahlar tutuştursun cehenneminizi Naz Boyacı Seçici kurula ve şiirime yorumlarıyla katkı sunan ,okuyan tüm şiir dostlarıma TEŞEKKÜR EDERİM !..SONSUZ SEVGİLER... |