Gül Oğlum
hangi canda
ete kemiğe büründün hangi ağlamakla gülmenin arasında süründün kimsin...kimim bir çoğumuz büyük zaferlerimiz olsaydı böbürlenmezdik böylesine vurgun yemiş küçük zaferlerinle büyüksün oğlum kurşunlamış dağlar gibi keşkelerim savruluşum yine de insana doğru bize doğru haydi sözlerini gül dalına as gül sözünde açsın sözün gülsün -gül oğlum haydi gül keşkelerine avuçlarım çiçek bahçesi içinde bir sen gül oğlum Naz Boyacı UĞUR BÖCEĞİ ne sonsuz teşekkürler...sevgiler... |
ne çok şey düşündürüyor
ne çok insani
ne çok rahmani
ve ne kadar derinden sessiz bir gülümseme gibi bir şiir.
soluk gibi insan içine çekerken,bir daha dışarı vermek istenmeyen nefes gibi bir şiir.
tebrikler.