GEL ÖMRÜMÜN KONUĞU
Gün batımı sahilde özleyerek anarım,
Gözüm ufka dalarken gel ömrümün konuğu. Zulmette kalır gönül hicranınla yanarım, Poyraz tenim yalarken gel ömrümün konuğu. Küllenmeyen ateştir durdukça alev alır, Biriktikçe özlemin geriye hüzün kalır. Hayalin uzaklarda, ömür yolu daralır. Takvimden gün çalarken gel ömrümün konuğu. Bülbül ayrı gül ayrı, şenlenmez solar bağım. Paslanmış hayallerle geçmesin gençlik çağım. Yastığım diken dolu, buzdan bir dağ yatağım. Hislerimi salarken gel ömrümün konuğu. Sevgiyle sardığında isterim zaman dursun, Baharın güzelliği o an yüzüme vursun. Gül açsın yanağımda rengi ruhumu sarsın, Laleleri sularken gel ömrümün konuğu. Anılar avutmuyor, yok yanımda nefesin. Kulağımda çınlıyor " bir tanem " diyen sesin. Sinemde ki nağmede inleyen bir bestesin, Göğsüm gamla dolarken gel ömrümün konuğu. |
Her bölümü, her mısrası ayrı güzellikteydi...
Takıldığım bir şey var...
Ömre konuk mu gerek, yoksa paylaşacak mı?
Bence konuk gerekmez...
Gelip geçici olmamalı... :)
Tebriklerimle...
Selamlar...