Durma zaman zamana binmeden git usta
Gözlerin güneş sarısı
Benzinde bitmişlik nişanesi
Bütün duyguların ağır hasta
Sen mağrur bir komutansın
Böyle sersefil olamazsın
Düşkünlük dökemezsin yollara
Çaresizlik çakamazsın alınlara
Koca bir yüreksin kadim bir adam
Git usta git bu dünya kaynamadan
Öyle safsın öyle ciğer can
Sen yüzlerde nursun damarlarda kan

Ardında divane gönüller bırakarak git
Coşsun yüzlerin pınarları
Tenlerde tuz tadı kalsın
Yüreklerde civanmert adın usta
Gün yüzü mü gördün gül yüzlülerden
Cefayı anan bildin sarıldın
Kanına girdiler darılmadın
Canın kıydı sana
Vurdu ateş parçası yüreğine
Sedef işlemeli dil hançeriyle
Hançerende birikti vahın
Bilirim usta düşmeyecek
Kilit vurduğun dudağında ahın
Git bakmadan ardına
Mendiller suya düştü
Kollar dirseklerinden kırıldı
Bu umarsızlık ruhunu vurdu
Git bekleme usta ardına bakmadan git

Ellerin topraktı oysa
Tüm acıları gömerdin
Tüm vefasızlıkları pardaklardın
Kapatırdın istihzaları
Geceyi kıskandıran tevazunla
Kirpiklerinden süzülürdü billur pınarlar
Yıkanırdı cümle yürek yorgunları
İçerdi kana kana aşk susuzları
Cömertti dilin
Kelebekler uçuşurdu konardı gönüllere
Katran geceler incelirdi sende usta
Gam kıvama binerdi
Dökülürdü sinelere
Sineler pare pare olurdu usta
Oysa ellerin topraktı
Toprağında güller bitiyor
Güller soluyor
Gönüller susuyor usta

Git ardına binler yürüsün
Yusuf yüzlüler, Mecnun gönüllüler
Yunus gibi divaneler
Salanı Bilaller versin
Namazını kıldırsın ehli diller
Kabrin Şiraz’ın bahçeleri kadar serin
Kitaben Kerbela gibi yazılacak hazin
Seccadelere dua dua dökülsün ismin
Gittiğin yolu Allah mübarek etsin usta