Tufan Sonrası
Şirazesi kaymış mizanın ve bugün ay,
Tütsülü bir billuriyeye işlenmiş vitray. Alacadan yeniceye patikalarda kesafet; Lal kubbeye geceden yaldızlar emanet. Koş. Dur. Arkana bak ve otur bilahare, Zinhar gece, seni sen eyleyen bir ayine… Hava katı, toprak nefessiz, buhurlu bir eyyam, Nefes, üzerine tunçla dikilmiş cellabyan! Gâhî sen, laedri bir hıfzın koltuk altında, İnfilak eden ziyaların zayisine yasında; Lakin ben tarumar ettiğim bir bulutun içinde, Paçalarım ıslanmadan uçup gitmek peşinde… |