Okuduğunuz şiir 20.8.2013 tarihinde günün şiiri olarak seçilmiştir.
'Yokluğun' benim ölüm sandığım..
Alıyor musun ? Ölüm kokuyor bu gece derinden sol tarafım Organlarımın çığlıkları şahlanıyor sinemde Geniz yakıyor dumanları Ve ben Kokladıkça alışıyorum, alıştıkça çekiyorum derinime Daha fazla içime, ciğerime
Yanıyor genzim Ölüm bu biliyorum Korkmuyorum kendisinden Ne öncesinden Ne ötesinden
Ölüm sanıyorum sevmeyi bu gece Gece yarısı oturup kanepeye İki elimde aklım Uzanıyorum boşluğuna karanlığın Sarılıyorum daha da, sarıldıkça kucaklıyor ‘’Yokluğun’’ Benim ölüm sandığım
Say ki bırakıyorum kendimi uçurumdan Acıyacak mı göz çukurların Yanacak mı avuçların Ve belki şakakların
Bil ki ölüm kaldı adım, kanadı dudaklarım Yeniden doğdu günahlarım Sevgisizliğin toprağımdı işte Soğuk biraz, sinsice Ve ölümdü bunun adı dilimde ‘’Yokluğun’’ Benim ölüm sandığım..
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
'Yokluğun' benim ölüm sandığım.. şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
'Yokluğun' benim ölüm sandığım.. şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
Güne böyle bir şiirle başlamak.. Çok iyi olmadı biliyorum, hatrınızda kalmış zamanların en can yakanlı hâllerinden hani. Hatırlamak istememek değil muhakkak ama.. Kalmasa da geriye toz toprak. Yine de "ey!" dedim. Ne sevmeklerdi zaman geçmemişken üzerinden hissettiklerimiz..
Kadre kıymete değer ve unutmaya asla.. Eksiğimle fazlamla derken bunları kast ettik hep muhtemelen..
İyi bir nostalji olmasa da şiire işlenmiş duyguyu hissettirecek kadar iyi alınmış kaleme. Bundandı duruşum belki de.. Nârin, olabildiğine zarif bir üslûp..
Dokunmasam olmaz..
Ölüm. Bu kadar kolay değildir billâhi. Kulağıma küpe mi olur aklıma tokmak mı. Neyse paya düşen râzıyım..
nasılda güzel anlattınız hani söyledikleri çok değerli insanlar vardır hayatımızda.. böyle her kelimesi işler insanın içine,aklına bu bir annedir, babadır, abladır, abidir, dosttur vs.
sanki böyle birinden dinler gibi oldum yazdıklarınızı okurken hissetmeye sebep olan yüreğe minnetlerimle
çok teşekkür ederim Sevtap, bende çok beğenerek okuyor ve takip ediyorum güzel kalemini. şiirlerimde her an içimde bulunduğum durumu yazmıyorum sadece bazen hisler zirvelere çıktığında böyle satırlar çıkıyor ortaya :) her güzelliğe galip gelebilmek ümidi ile.. sevgilerimle eksik olma..
"Yanıyor genzim Ölüm bu biliyorum Korkmuyorum kendisinden Ne öncesinden Ne ötesinden..."
Yokluğu "Ölüm" sanma ? Ecel o sadece ! Ecel başlar "Yokluğuyla" Ölüm kalbe verilen işkence !? O "Ölüm" olsa, Zaten görülürdü gidilen yer de "Yokluğun" "Benim ölüm sandığım.." deme, "Yokluğunu" ECEL bil sen bence ?..
Derin köklere inen bir serzenişti Şiir doluydu satır satır içi Aşk,Ölüm ve Ecel ' le dans üçlüsü gibi !...
Şiir çisemişti cevabınıza Taze ve ıslaktı sözler hala Ödüllü şiirinizden kaçmıştım Cevaplı dolu'ya tutuldum ! Ve ikram ettğiniz MAVİ'de kendimi buldum ! Bu lutfünüze teşekkürlerimi sundum !!!.....
Ölüm işkence Ecel tüketmek nefesini ince ince Biliyorum yokluğu saymamalı ölüm O yokluk ki ne ecel gibi tüketir ömrünü Ne ölüm gibi geride bırakır dününü,bu gunünü Yokluğu anlatamaz kelimeler Ölüm de az gelir ecel de..
tebrikler