Benim Adım MaviYüzüne hecelediğim bakış.. Ardı meni kokan bir küfür.. Ve nihayet piç kalan bir sessizlik.. Üç adım aramızda, Tek Gezegen, Ey ulu Tanrı ve sen ! Ben kalsam kalbim gidiyor Lavin.. Ses gidiyor.. Bütün ışıkları kapanıyor cesedimin.. İzafisi olmayan zaman bükülüyor avuçlarımda ; toz duman.. Bana kötü şeyler yaptın oysa Lavin, Sahi sevemez miydin bir kez yüreğinle dokunsan ? Kalu zamanda bir bela.. Adın , kanla karışık bir nefesle üfleniyor yazgıma Göz bebeğinden yaratıldım oysa ben; mavi Sen kalsan, Tanrı gidiyor Lavin.. Işık gidiyor Ses boğuluyor boşlukta Rüzgarda savrulan bir yaprak misali sürükleniyor şimalden garba.. İçimde kopmayı bekleyen son bir kıyamet daha.. Sıkı tutun Lavin, Kirpiklerinin arasından ölü bir mavi düşecek karanlığa.. ağustos 19 İkibinonüç- |