KAN VE BOŞLUK
Şimdi bir söz söylesem, söyleyebilsem,
Cüzamlı bir sitemle dokunur tenine sesim Et ayrılır kemikten.. Boşlukta patlayan çığlık sesin.. Ateşten harflerle yüzüne kazınan matem, Hiçliği kusar avuçlarıma Hecesiz.. Boşluğa tutunan bir ceninsin sen Boşluğa sarılan Boşluğa yalvaran.. Her şeylikten hiçbir şeyliğe sızan bir kan pıhtısı bedenin.. Oysa seni öldüren ben değildim, Ayağına taş bağlayıp atarken boşluğa.. Tanrı’nın parmak izleri var bak , bileklerinden sızan günahta.. "Önce affetmeyi öğretecekler çocuk Sonra bırakıp gidecekler buradan çok uzağa" |