Sana ağlamam gereken şeyler var Lavin..



Dalları suya değen bir söğüt yaprağıydın sen Lavin..
Gölgende huzura yatan bedenlere ölümü fısıldasa da sözlerin,
Bir tek sana kapardım gözlerimi,
Beni de böyle sevebilseydin..


Lavin..
Çıplak ayaklarımla yürüdüğüm bu gezegende kavline sadık bir köleyim
Arzımda hazin bir sükun,
Senden kovuldugum yerdeyim..


Biliyorum Lavin..
Biliyorum..
Birbirine yasaklanan iki bedenin cehennemiydi bu..
Evveli senle yazılan bir aşk’ın ahire uzanan ızdırabıydı içimde kök salan
Ama bir anlasan..
Keşke anlasan, miladıma mıh gibi çakılan gözlerinin rüzgarında neden yaprak gibi savrulduğumu...


Oysa sana yürüdüm ben Lavin..
Sesine yürüdüm, ellerine yürüdüm kör ve dilsiz..
Ateşimle yürüdüm vaad ettiğin cehenneme..


Şimdi, senden ne gelecekse, ne değecekse yüreğinden yüreğime,
Yüzyıllardır sustuğum kelimelerimden dinle önce
Sonra ölümü fısılda sesinden, sessizliğime..

Şehadet ederim ki Lavin,
Avuçlarıma bıraktığım gözyaşlarımla bile yazılsaydı kaderim,
Ben yine seni severdim..
Miladım sen oldun,
Ahirim sensin...