UTANDIĞIM GÜN
UTANDIĞIM GÜN
Bu gece bir başka uykusuzum, Kayboluşunun sancısı var derinden Yavaş yavaş, içime sindirmeden Sensizliğimde sen ile yaşlanıyorum Ruhum paramparça, yamalı her yanı Söylemiyorum, seni arayan gözlerimin isyanı Ellerimde titrer oldu, artı saçımın akları Hayallerimde küllenesin istemiştim yarınları Yüzümün solgunluğuna bakmadan, acılarımı Aynalardan kaçtığım utandığım gün. Uyumak kolay gelmedi, ne yapsam etsem Sabahı beklemedi ürperdi halsiz bedenim Oturdum ağladım , yattım ağladım Bir de ağlamaya alıştı, senden sonra gözlerim Varlığında yalnızdım aslında aklımda kalan Tek tebessüm kaldı geriye Vuslat dolu sözlerin Tat vermiyor eskiler, bilmiyorum nerede bildiklerim O gün sevinç çığlığı attığım, yalanmış söylediklerim Bir çıkmazın tarihinin yazıldığı gündü gittiğin Yollara bakıp utandığım gün Çaresizliğin adı bu akşam, rüyalarımda varsın Korkuyorum yatmaya, seni görmekten, duymaktan Bir yanım yanıyor, bir yanım üşüyor sensiz olmaktan Çevrelenmiş her yanım kar, boran…Sen, beni yakansın Pencereden beklerdim geleceğin gün susardım heyecandan Masumiyetine değildi sevdalanışım, bilmiyorum neden Anlamadım hiç, niçinlerle dolu, soruların ortasında sen Aramıyorum sebep, Günahla sevabın karıştığı yerdeyim Dedim ya anlamı kalmadı gecelerin, sensiz son demdeyim Salon üşümüş sensizlikte, aramıyor değilim, her yerdesin Heyhat, kaybetmişliklerin sancıları ile hala yüreğimdesin İsyanın dorukları vurduğu benden utandığım gün Ben gibi sevda , ben gibi bela ve çaresizliğin son halkası Zindandaki esirin haykırışı var Sukutlu isyanlarımda Kaçmak benimkisi düpedüz boynumda ihanetin son yaftası Anlamsızlığımı hatırlattığın zamanların ben korkularımda Sana bana baktığımda utandığım gün. 17.05.2013 Dr. Ali Bektaş / İstanbul - Kumkapı |