Maria'ya Mektuplar ( III )
Biz mi değiştik
Bizdeki zamanlar mı eskidi Herşey biraz daha yüzeysel Aşklar, sevgiler, dostluklar Saman alevi gibi parlayıp sönüyor Evlilikler pamuk ipliğine bağlı sanki Hangisine baksan, tuzsuz yemek misali İyice anlamsızlaştı yaşamlar Maria.. Gittin, baba yüreği dayanamadı yokluğuna Koşup geldi peşinden cennete Bizim cezamız daha bitmemiş demekki Yaşadıkça kimbilir ne acılara Maruz kalacak yüreğim Maria. Uzaklaşıp dünyanın ahvalinden Kendime döndüğümde Öylesine çok özlüyorum ki seni Ne yazabiliyorum ne de anlatabiliyorum İçimde patlayan magmalar Birgün dışa vurduğunda Etna’nın lavları gibi Ağzımdan alevler yükselecek gökyüzüne Sitemim çektiğim acılara değil Sensizliğe dayanamıyorum Maria Anlatsam da kimseler anlayamaz zaten Hem anlaşılmak seni geri getirmez ya Yine de bir avuntu, bir teselli işte.. Bak bu bayram da sensiz geçip gitti Gerçi bayramlar artık sms lerle kutlanıyor Yüzlerce yıllık gelenekler unutulur oldu.. Önümden geçen yüzlere bakıyorum İlgisiz, bakışlar kararsız Toplumlar artık daha mutsuz Artan beklentiler, yerini umutsuzluğa terketmiş.. Bunca olumsuzluğun arasında Sen Maria, sen sabah güneşi gülüşünle Gelip gözlerime yerleşiyorsun Bir damla bir damla daha Süzülürken yanaklarıma Bugünlerde sıkça girdiğin rüyalarımdaki Sana sarılıp neler getireceğini Ve sensiz anlamı bile olmayacak Yarınlara uyanmak için kapattığım gözlerimin İçinde sen, yüreğimde sen Dalıp gidiyorum Keşke diyorum keşke hiç uyanmasam.. İşte böyle Maria Yine de zaman zaman yazarım sana Kızma olur mu daha çok sigara içmeme Ve sensizliğimde iyice kendimi bırakmama.. Belki bir gün, kimbilir.. 16.08.2013 |
Severek okudum şiirinizi..
Tebriklerimle.