Hiçlik..
dilim gözlerime dargın
ondandır suskunluğum yarım kalmış bir roman elimde ne okuyabiliyorum ne fırlatıp atabiliyorum örselenmiş dizeler dökülüyor dudaklarımdan elim kalemime küskün hüznün zifri kararttığında ufku maviye boyalı düşler örter mi siyahını matemin önümden insanlar geçiyor hızlı telaşlı karışıyorum kalabalıklara yüzler üzgün bakışlar manasız siren sesleri çığlık çığlığa ağır yükler bindiriyor omuzlarına bu şehr-i istanbulun elleri ceplerinde bir adam boğazdan geçen gemilere bakıyor akşamın gölgesine karışmış gözlerindeki özlem sahi kaç ayrılığa bedeldir bir vuslat diye soruyor simit kapma yarışındaki martılara bakarak yitirdiklerimle yitmiştim zaten diyor usulca hergece intiharlar besleyip sonra yeni umutlarla sabaha günaydın diyebilmenin kaç gündür ömrü omuz silkiyor umarsızca gittiği yere kadar be cancağızım gittiği yere kadar insan mahşerinde kaybolurken kendi yazdığı ezgiyi mırıldanıyor adını dilimden atabilmirem düşüpsen yadıma yar yatabilmirem 09.01.2014 Darıca |
boğazdan geçen gemilere bakıyor
akşamın gölgesine karışmış
gözlerindeki özlem
Her kaleme hüzün yakışmıyor...
Yada her yüreğe hüznü aktarmak...
şiir yine damıtılmış hüzün yine yalnızlığın çarmıha gerilmesi
sen vardın yine dizelerde.....
kutluyorum şair yüreğini
Kandilin mübarek olsun duaların kabul olsun inşallah
Saygılarımla