“Abanma artık sırtıma gönül” yeter, dayanamıyorum, bırak sırtımı bana
Aksine çırpınışlar yaşıyorum kalbimde, kalbim dayanmıyor sıkıştırmana
“Ay tutulması gibi soluklarım” savuruyor beni bir o yana, bir bu yana
“Gün aydınlığı güya” anlamıyorum neden, her yer zifiri karanlık, kapkara

“Aydınlığa inancım suya düştü” sular derin, dipsiz, boyun eğmiş dalgalara
“Ayaklı korkuluklara dönüştürüp dikmişler sanki hepimizi sokaklara”
Arkamızda yalanlar, önümüzde yalanlar, “tencere dibin benimkinden kara”
“Aydınlık üzerine sözler” eylemlerse güneşin önüne dikilmiş kapkara”

“Azıcık umut ver ey insan” ömür güç gün, anla artık gelip geçici bu dünya
Azına razı değiliz, bitmesin huzurlu bir yaşam için kurduğumuz hülya
Ayıkken, uyurken, yaşarken, ölüyken, sağken, hastayken, bolca gördüğümüz rüya
Aydınlıkta kaybolmasın, dönüşsün gerçeklere, olmasın hiçbir zaman kapkara

“Aykırı yollar öğrettim düz caddelere” yolumu düşürdüm arka sokaklara
Arka sokaklar aydınlık, arka sokaklar karanlık, yolunuz hiç düşmesin dara
“Asarsın, kesersin, biçersin olmaz darlıkta” darlık yaşamımızda leke, kara
Aşkla, inançla yürünecek yollarda, yalanlar, karanlık mı karanlık, kapkara

15.08.2013 – İzmir

Şiir 25 hece olup, aynı harfle başlar, biter.