1
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
1268
Okunma
Ah ömr-i Zail’mde çürüdüğüm...
Nakış Nakış yaşayarak inlediğim..
Katrankarası,gecelerimin,,,
aydınlık sabahi
Aşkın Nükte’sinde kaybolmuşluğum!
özlenen bilse,bekleyen güneşini
kapardı aydınlığını,,yokluğuna aglardi.
Ömrümün son durağındayım ,,
biletim yok!dönüşüm hic yok!
Güldürdügün yanlarımla..
eksildi ağlayışlarım..
Gönlümü gönlüne bağlayalı,,,
yaşamın hani kıyı köşelerinde bıraktin!
Mabedimi..
AH Ömr-i Zail’m
kaç enkaz kaldirdin.
yıktıklarının arasında
kaç kez baktın dünya meydanına..
kaç tavaf yaptın,günahlarının tohumuna!
astığın kalplerin,kaçı yaktı canını
kaçı guldurdu yüzünü..
Hangi ütopya’nın yaşamındaydında,,
kaçak serüvenlerin Kahramanı oldu çaresizliğin..!
Yetmedimi?
AH Ömr-i Zail’m
Zarara uğramış Düşüncelerin nabız zayıflığındayım!
çek kalbini üzerimden/ki ruhumu huzur buldurayim.
5.0
100% (4)
Cevap Yaz