Acının diyalektiğizaman isli çırayla sürme çekeli gözlerime çok oldu çok oldu hüzünler bulaşalı ellerime... göz fanusundan yağmur taşırken gemiler hicranın etekleri zil çalıyordu ey dağ! ver omzunu bana yoksa düşeceğim senin kadar yalnız senin kadar ıssızım... ey bulut! elimden tut pür telaş kaçma dur!... yoksa bu fırtına bu boran kimsesiz bir yaprak gibi beni sel sel yalnızlığıma acının merkezine sürükleyecek sırılsıklam kederler asılırken gecenin gözlerinden replik verir eylül saçlı ölüm meleği puslu zamanın son perdesinden… AA |
Güzel bir şiir.. Tebrikler.. Selam, saygı ve sevgiler...