Yok be Tina, dememek lazım yine de...
Anlayabilseydin dilimi
Bilseydin o şairenin ne dediğini
Sen de severdin az da olsa görünen, güneşi
Senin memleketinde...

Yok be Tina, dememek lazım yine de...
Bir feleğimiz var bizim
Halden hale düşüren
Bülbül gül elinden çeker
Biz ise dost elinden

Yok be Tina, dememek lazım yine de...
Alışmış aklımız da yüreğimiz de
Telörgülere takılmaya
Tutsan aklımı; yüreğim “Gezi”de
Sevsen yüreğimi; aklım şiirde

Yok be Tina, dememek lazım yine de...
Işıltılı sokakların şatafatı neye yarar
Yalnızlık kokan ecnebi sokaklarında
Geçen yıldan kalan umudumu taşıyorum cebimde
Başkaldıran yığınların sevincine katarak


Yok be Tina, dememek lazım yine de...
Çatlayan tohumun sesini duymayan
Uzaktaki sevgilinin kokusunu içinde taşımayan
Yana yana her gün biraz daha erimeyen
“o şimdi nerede, şimdi şimdi ne yapıyor”
demeyen yürek
çat diye çatlasın olduğu yerde


Yok be Tina,
Söylemek lazım yine de...
“Kaygılanma sevdiceğim
Hasretin ve özlemin, yüreğimin koruyucusudur”
Bir şey olmaz ona
Vuslatına ermeden...