Güneş doğarken karanlık sardı çehremi
Bir anı gözlerimde yaşla akıp giden
Kulaklarımda hala bana seslenişin
Dün gibi derken
Bir baktım yılların sayısını unutmuşum

Son gelişimin tarihi silik hafızamdan
Gözlerim soluk ayak ucundayım şimdi
Bilemem bana kırgın mısın dargın mı ?
Gelmeme engeldi hüzün fırtınaları
Kana kana ağlayamadım toprağına sarılarak
Taşımadı ayaklarım beni sana taşımadı işte

Hasret yelleri savurdu beni sana
Boyumdan kısaydı çamlar son gelişimde
Şimdi gölgesinde uzanıyorsun cansız
Mezar taşına dokundum titrek ellerimle
Yüzünü okşar gibi okşadım parmak uçlarımla
Sıcaklığını ararken buz kesti ruhum babam

Üzerini örten bitkiler kurumuş
Benim yüreğimin kuruduğu gibi
Dilim çöl misali suskun ve sessiz
Göz yaşlarım söndürmüyor bir türlü
Gidişinle ruhumda yanan alevleri
Her hatıran kor olup dağlıyor yüreğimi

Gülüşüne kurban olduğumun
Nur yüzlüm tatlı dillim
Nerden başlasam
Nasıl anlatsam bilmiyorum
İçimi kemiren bu acıyı dillendiremiyorum kimseye
Şiirlerimde haykırdım dermansızlığımı
Senden başkasına anlatmam babam

Yaktım iki çubuk o çok sevdiğin sigaradan
Birini toprağına soktum
Diğerini çektim derin derin içime
Sana yalvarırken al beni de yanına diye
Kuru toprağından bir yaprak filizlendi
Bana sen yaşamalısın
Yeşeren yaprakla tekrar doğacakmışım der gibi
Bir kez daha yüreğime ektin
Umut tohumlarını babam ….


N.C.U ESKİŞEHİR 23 TEMMUZ 2013