YUSUF VE ZÜLEYHA
Kırıldı ...
Gök kubbenin ışıkları Sarıldı... Yıldızlara maşuğun aşıkları Yıkıldı... Sükutun nurdan heykelleri Yakıldı... Yandıkça yalnızlığın gülleri Bekledi... Yıllarca Züleyha Yusuf u Bekledi... Yusuf kuyudan sonraki mahpusu... Baktı... Utanmadan bu hüsn ü cemale Aşktı... Hissettiği lakin ermedi kemale Tutundu... Yusuf yırtılan gömleğine Tutuldu... Züleyha bu haya meleğine Açtı ... Ellerini Yusuf Rahman’a Açtı... Züleyha yıllardır günaha Aşk... Için biri acımadan zulmetti Aşk... Dedi öbürü zindana şükretti Kesildi... Onu gören kadınların elleri Kesildi... Züleyhayı suçlayan dilleri Diledi... Züleyha kavusup kam almayı Diledi... Yusufsa hep temiz kalmayı Sanıldı... Ki dayanamaz teslim olur Züleyhaya Yanıldı... Çünkü Yusuf teslimdi çoktan Hudaya |
Büyük bir aşkın taraftarlarıydılar...
Züleyha dünya için Yusuf ise ebedi hayat için sevdi...
örnekti aşkları onlardan sonra yaşayanlara...