Sabaha karşı el altından
intihar planları biriktiriyorum
Krizlerden çatlıyor göz kapaklarım
...
Gecelerimi cımbızlayıp
kefene sarıyor insanlar
sen hariç
geriye dönüyor her şey
Soluyor geceye atılan adımlar
soluyor karanlık...

Gözaltlarım kanıyor
çürüyor düşlerim,
öpüşlerimde sessizlik dokusu,
öpüşlerimde rüzgâr kokusu
Kapılar sabaha açılıyor
karanlık kuytuda kalıyor...

Görüyorsun
sabahın tadı tuzu yok aslında.
Etrafımda o kadar çok insanda yok.
Görüyorsun, yoksun
ve
yoksul çiçekler kurutuyorum pencere kenarlarında

-Tavaf ediyor aşk
cüzzamlı düşlerimi,
endişesi kanatıyor bileklerimi...-

Görüyorsun, küçük kız
Çaresizim
Yaşım sevdaya yetmiyor
Dışarıda kalıyor tüm duygularım

Berraklığı bulanıyor yalnızlığımın
üzerinde her tondan
ayak izleri
yığın oluyor umutlarım,
toprak kabul etmiyor yalnızlığı...

Gülüyorsun
ve
gülüşlerimin topuklarına sıkıyorsun ömrümü,
pıhtılaşmıyor kanım.
Bu ömür,
bu gülüş bana dar

Biliyorsun
"Yalnızlığıma yağmur eser
rüzgâr yağar"



Osman Palabıyık