srebrenitza'da hava, güneş batmadan önce kararır utancından...
Her temmuz ayında arıyoruz
toprak altında yatan çocuklarımızı, eşlerimizi, kardeşlerimizi… Bir bütün olarak doğmuş canlarımız, şimdi parçalanmış, gökyüzü ağlayıp ağlayıp utancından yıkamış onları toplu mezarlarında çocuklarımızı, eşlerimizi, kardeşlerimizi hepsini tanır, biliriz taze kemiklerinin çiçek kokusundan… |