VE TÜKENİYORUM BU GECE,
SABAHA ÇIKACAK,
BİR RUHUM KALMADI...


yağmurcu ruhlar,
ıslatıyor,
kaldırımların sırtını,
ve elinde mavzer,
bir adam geçiyor ,
ağır aksak yalnızlığıyla...

ilerde,
camekan önü,
eli sarı tütün bir kadın,
gözleri,
çocukluğunu arıyor...

sinema kapısında,
titrek zayıf bir boyacı,
içinde,
sıcacık öpücüklü bir yatak,
ve ellerinde,
siyah bir gökkuşağı...

rıhtımda,
ağrıyan anılar geçidi,
kavşaksız caddeler,
ve siren sesinde,
çoktan ölmüş bir ayaz...

ve martılar,
şehrin rahmine bırakıyorlar çığlıklarını,
gece uykulu,
ve ağzı salyalı,
bir ihanet kol geziyor...

ben kendime berduşum,
kendimde,
tek kişilik bir aşk,
ve bacaklarımın arasına alıyorum,
kahrolasıca başımı...

insanlar,
kendinden önceki sorgulamalara yenik,
kimse kendine,
sormuyor, sorulması gerekenleri......