Yazmaya son vereyim diye
Yalvarıyor kelimelerim susmam için
Onlarda yoruldu tabi senin için Şekilden şekle , anlamdan anlama girmekten Sürekli kırılıyor kalemim Kanıyor, ağlıyor kömür kömür Kağıda her darbede Gözyaşları kadar yaşlanıyor Soldan Sağa yırtılıyor kağıtlarım En kara elbisesini geçiriyor üstüne Ben yazmaya son vereyim diye Dolunayımın ışıkları artık vurmuyor masama Tüm ışıkları soğuruyor terbiyesizce gece Ben yazmaya son vereyim diye -EBG- |