MENZİLÇatlayan kuraklığıma düştüğü zaman yağmur Özüme ve iliklerime işler toprağımın kokusu Diyar diyar akışarak rüzgârda süzülür Ateşkesin derin korkusu... Nice zulümlerden boynu bükük çıktı Kıbrısım Kapalı kapılar ardında elden ele satıldı Karanlıklar hâkim olurken güneşine Kaç tecavüzcü salyasını akıttı... Her seferinde vatanıma hükmedenlerin Ve zulme hüküm verenlerin nasırsız avuçlarında Ufalandıkça nasırlaştı, tarumar edildi vatan aşkım… Ana rahminden toprağa düştüm düşeli Zalim pençesiyle vurdu sırtıma zulmün elleri Kendi benliğimde sıkışıp kaldım Daraldıkça daraldı menzilim Tıpkı kanadı olup da uçamayan Mevsimi gelip göçemeyen kuşlar gibi Çakılı kaldım yorgun gözlerimin çukurunda Tıpkı kendi çukurunda mahsur Kıbrısım gibi… İsmail BOYRAZ |