HanzalaBelki çıkar diye saklandığı yerden Vicdanımın kıyısında bekledim durdum Gelen giden sual eden olmadı Yüzü silik, benzi soluk ve yorgun Sırtı insanlığa dönük, protest bir çocuk Yalnızlığının kuyusunda ihti__yarladı Hanzala… Yüreği volkan zelzelesi Mesele, var olma meselesi… İnsanlığın onuru yara bere içinde Bir savaş ki, âlemlerin içinde Yarım metrelik boyuyla koskoca bir uçurum Avucunda isyan taşı, tank devirir biçimde Coğrafyası kadar eskidir gözlerinin kederi Sesini toprağa tutuşturup geçti gitti kaderi Yaşamak borcunun son taksidi ağır oldu Zulümden öyküsüne prangalar vuruldu On yaşından sonra büyümedi Hanzala Ona hayat veren zat, sokaklarda vuruldu Bu kin, bu yemin hangi gökten inmedir Vakit gökten inme vaktidir… İsmail BOYRAZ |
mutlu oldum işte buna şairim :)