gayrimeşru şiir
tanıdık bir kaç harfi koyup üst üste
bildiğimiz gibi dibine vurduk cümlelerin bir adım ileri gidemedik belki belki bir arpa boyuydu zaman ne fark eder ki kendi kaybolmuşluğunda saçklambaç oynamadımı bizimle ve biz devirip durmadık mı cümleleri zamanın üzerinde anlamsızlıklarda aradığımız anlamlarda elimizi sallasak siteme çarptık yüzümüz düştü yüzümüzden bilinmeyeni çok bir denkleme döndü bildiklerimiz bilmediklerimizden korkarken iki yakasını bir araya getiremedik aklımızın içinden çıkılmaz hale geldikçe içimiz durup durup çelme taktık fukara heveslerimize miskin tebessümlerin ardına sakladık gözlerimizin yırtık haritalarını en çok bu yüzden kaybolduk belki belki başından beri kayıptık yabancı bir lisanla söyledik türkülerimizi hiç bir melodide buluşmadı dudaklarımız ayrı mahallelerin ayrılmış çocukları olduk biz aynı şehrin gökyüzünden yağarken yağmurlar şimdi kendimize bile yabancılığımızda tanıdık bir kaç kelam arıyor kalem uğursuz bir sessizliğin orta yerinde uğursuz bir ayrılığa alkış tutuyor ellerimiz ne yazsak zehri zıkkım ne söylesek gayri meşru bir çocuk öyle garip öylece kimsesiz... |
Bazen gediğine oturur taşlar
Bazen bilinmezliğe...