vakitsizliğin aşkı
toz pembe sanılan düş bahçelerinin
şu günü acıya gark eden hasret ısırganı çiçeklerini koparmak yuvam dediğim aşkın, sensizliğin de sözümün mihrak edindiği kadın habersizliğin pervanesi vakitlerde gözyaşımın aşikar olmuş aşk kervanıyla avuçlarını kaldırdığın semada duamsın adımlarının ekseni olmuş yokluğumun makberisin, şu soluklarımın kuytusunda devasız bir sızı ile harmanım şu anılarının rüya tüccarlığında kara yazgım dediğim kaderin aklar içinde ki mürekkebi şifanın sende gizli bir söz olduğu gerçeği umudumun en büyük inanç silsilesi eylediğin bir divaneliğim fikrin koyu sevda minberinde gözleri ufuk çizgisi nöbeti hali hikayenin soluk bekçiliği sıcaklığı visalsiz okunan gözlerin, gönül iklimimin özlemi olmayışların gün doğumunda soğuk tenimin ayazı belki sol yanımın lafı güzafı şunca zamanın kavuştuğu mana ama tek sebebidir yaşamaya dünyalık yaşamdan götürmek istediği sonsuzluğa |