İÇİNDEKİ BAHÇENİ VER ÇOCUKAkide şekeri yaşamda eritiyordu zamanı salyalarından çıkagelen çocuk. Sakladı hüzünlerini misket koyduğu ceplerinde Vardı hayatın acıları her bir renkte. Yakalandı gözlerinde Uzak zamanların yakın yansıması. Işık huzmeleri yanıp yanıp söndü Zeytin gözlerinde. ’di’li geçmiş. Çığlıklar ülkesinde. Döne döne bastı umudun can kırıntısına sıyrıldı bedeni ruhundan. Sığmadı ağaç kovuğuna. Dönmeden köşeyi çaldı hücrelerinde alarm. Nasır tuttu yüreği. Kurmalı bir saatte yersiz yurtsuz kaldı korkuları. Önce kurdu Sonra yaşadı Bütün savaşları... Büyüdü özlemlerin uğultusu Hayata benzemeyen rüyalarda. Bağışladı güne beyaz ellerini... İçindeki çocuğu eksiltme şimdi. Hadi çocuk durma !.. çiz mutluluğun resmini. Sulu boya ile boya cennetini!.. Hay Allah Nasıl da unuttum senin fırçan yoktu değil mi? Ferda Özsoy. |
Çocuk yanlarımız hiç solmasın dilerim. Ve çocuk sesleri hiç susmasın evrenden.
Tebriklerimle Ferda Hanım hassas yüreğinize ve çocuğa eğilen usta kaleminize saygılarımla...