Gör bak!
Gör bak!
Herkes alay ediyor benimle. Kaldırım taşlarının bile ağzı kulaklarında Yer gök inliyor kahkahalarla. Sokakta it gibi titreyen otuz iki dişinden yirmisi dökülmüş amca bile Gülüyor yalnızlığıma. Teröristler bile Molotof kokteyle kutluyor yalnızlığımı Hunili deli bile şaşırmış güleceğine ağlıyor ! Gör bak! Şehrin ışıkları açılıp kapanıyor Tencere tava hepsi aynı oluyor bana Tek bir eksik tek bir fazla Günler geçiyor zamanla Bedenimi ele geçiyor yalnızlık Bir hastalık gibi. Gör bak! Ben bu hastalığı da yeneceğim. Ve karşına geçip güleceğim Haykıracağım tüm nefretimi yüzüne İşte o zaman tüm acılarım sona erecek. Ve kalbim kan pompalamayı kesip, Kendi cezasını kendisi verecek. |