Su Kadını
Çırılçıplaktın yatağında Su’ca
Ve akıyordu yatağına kadınca bedenin Ki karnında öbek öbek nilüferler canlanır Saydamdı su kadın ve yatağı kadar sıcak Öyleki çakıltaşları döl tutmuştu akışında Ki zaman değilmiydi suyu kadına benzeten usulen Veya gök yüzüne çevrilmiş bir namludur su Şeytani gülümseyişle boş/alır boşalır Denizine hasret kefen giyer dalgaları hırçın Yakınca gögsün kumsalında ateşi kadının Açılı verdi gögüs kafesi uçtu uçurtmalar Kıvır kıvır kalçalarını sallayan nehir yatağında Her uykumu şereflendirdiğinde Su’yu özlerim Takılır gözlerim tepe lambasına yıldız diye Birde k/okunu çektim mi geceden kadının tamamdır Sarılı verir ellerim del/inmiş döşeğin pamuklarına Sesini d/uyarım suyun akışk/anlığıyla usul usul Ve belinden kavrayınca sıc/aklığına yenilirim Su’ya benzeyen kadın denen şeytanın Ve şimdi seyri zaman suyun uyumaksızca Ki harareti söndürme v/akti kadının su/sayınca Su’ya |
Yangını delip geçmiş satırlar..
şair dost