ayrılık
şuramda bir rip akıntısı.
kıyıya yüzdükçe içine alan adı yalan olan.. ağzı köpüren yürek atışı. yığılıverir gecenin sessizliğine. ve sonra olta ucunda çırpınır karanlık... sabahın en erken saatlerinde şafak tahtında ayırır bacaklarını. yepyeni bir gün doğurur kordonunu ben ezerim taşla ilk şaplağını benden yer ilk bana ağlar ve adını fısıldarım kulaklarına senin adın ayrılık!.. Hidayet DAL/ISSIZ ADAM Can Sokağı Lambaları -18/12/2007 |
yürekten kutlarım bu güzel şiirinizi
selam sevgi ve hürmetimle
mutlu bayramlar değerli dostum