gözlerimde incinmiş hayatın
bütün tepkisini güdümlerken,

sabır yalnızlığımı susturmak için
geceyi ruhuma dualarla tutuşturuyor.

bildik korkulardan değil
bu ansızın kapılıp gittiğim ve
isyanlara cahilce dokunuşum.

sızlanmanın ötesinde belirgenleşen
ince çizgilere dayanmış
büsbütün mutsuzluğum.

zamanın kadehinden çektiğim
o latife dolu akşamlar,
şimdi bağrımı deşen
katil bir el gibi durmadan boynuma dolanıyor
eski bir hesabı kapatmak istermiş gibi;

bakışlarımda yanıp küle dönen
o tatlı havalarımın rengi
aynalarda patlarken yüzüme,

ölüme bölünmüş hayatı kemirmek
ruhuma alışık olmadığım
günahları yüklemeyecek mi
hırsımı öfkemle birleştirip.

ben aramayacakmıyım o eski saf duruşumda ki
titrek bakışlı ürkek çocukluğumu.

kaderi tuzaklanmış
bu masum yüzün başını kaldıracak
gururu bile baltalanmışken;

içime dolduracağım
kötü hayatların bedelini
kimse gelip sormasın bana,

ben o duygunun kıyısından
kirli denizlere fırlatılmış
çeyrek asırlık bir zamanın
süngerinde eritilimiş pasım artık.

toprağa borçlamış bedeni
göğe yükselecek bedeli
ödedikten sonra kim hatırlayacak
tarih yeni senaryolara hazırlanırken.