Hırsı öfkesi karanlık bakışlarına kükreyen insan olmadım ben her türlü olumsuzlukları yazan hayata rağmen,sabır diledim her zaman öfkeyi anında yaşardım gelir geçerdi,

nasıl bir şeyse işte kalbim dilimin ucundakilerle her zaman zıt orantılıydı,bana aldırmayın siz derdim kızdığım anlar sonrası,kızgın bir demirle alnımın kader çizgileri dövülmüştü,yaşanılanlar yaşanıyordu..

hayata ürkerek gevşek bakışlarla bakacak değildim,güçlü olmalı etrafıma değil kendi kimliğime de direktifler vermeliydim..düşünmezdi ince ince benim kelimelerim birden dökülürdü sanki başka biri söylüyor gibi,benim ,istemim dışında ve ah işte ben o an çok zarar görürdüm..

DÖKÜLMÜŞ BİTMİŞ SAYFALARIN SİLİNMİŞ SATIRLARI

Yüreğimin sayfalarında yazılan bir roman gibiydin
Yazdığım hecelerinde artık soluk sönük ve siliksin
Bak elime varmıyor artık sana yazacak kelimelere
Yorulmayacak parmaklarım cümlelerimde asla sana
çünkü unutturacağım
yazacak harfleri satırlarında


O neşeli çocuğun koşması nefesi coşku heyecanlarında
Gülen kısık gözlerimin hikayeleri anlatacak etrafında
Söz verdiğim senden çok uzaklarda tutacağım ruhumda
O kavuran sıcaklarda karlar yağacak yüreğimin kıyılarına
çünkü başka türlü yazarken
unutacak işitmeyen kulaklarımda



Belki çok uzaklarda belkide yakın işte ne fark eder?
Açılmayacak artık o seni anlatıp hata bildiren sayfalarında
Bak yırtık un ufak olmuş gördün mü elimdeki kağıtlar ucunda?
Dökülmüş bitmiş romanın sefil sayfaları masanın bir kıyısında
çünkü yazarı yok artık
olamayacak o ölü satırlarında...



SALİHA HANIM
YİNE KAYIP SAYFALARIM İŞTE
KIYISINDA AKIP GİDEN YAŞAM
ÖYKÜLERİ İLE..

1947_2013