Hayatın Yalanları
Ben seni iki kere sevdim
İki kere astım adını adımın yanına İki kere ateşledim güneşi gözlerinde Ve iki kere öldüm mavi denizlerinde... Sense karanlığı mesken bildin Tercihin zindanlar Aydınlığımı çaldın gizlice Hem yeşil umutlarımı yaktın Hem de:”üzülme” diyerek çekip gittin... Hayatımı ikiye böldün Yalan öykülerinle Aşkı bir değil iki kere öldürdün! Ölümler sonrası kalemim keder yazdı Kınalı sevinçlerimin başı bağlandı Yerde-gökte dilenci günler çoğaldı Gölgeler suya indi Zalimlerde zulüm boy attı Kulağıma gerçeği fısıldayan hayat Sonunda zehrini akıttı: “Sana iki kere yalan söyledim, Bağışla!..” Ve perde hızla kapandı Ve adın gönül penceremden bir kerede düştü... Rukiye Çelik 23 Mayıs 2013/Ankara |