Seni çok özledim be bitanem
Hangi acı’nın izi kalmadıki; yüreğimiz de,
Allah’im " hatır için sabır dedim sessizce

Her gece yaratana yalvardım hasretine danayım diye
Seni; ne çok özlediğimi bir bilsen...
Yokluğundan utanırsın.
öyle özledim ki sen’i...

Bir şafak vakti gelsen bana ,
Karanlık gecelere doğan, güneş misali…
Aydınlatsan gecemi.
Kokulu çiçekler sinmiş nefesine
Bir hissedip çeksem içime.
Bahar mevsimin de ilgıt, ilgıt esen rüzgâr gibi…
Yağmurun toprağa dokunduğu
ay-ın geceye özlemi gibi.
Özledim seni.

Bir bakışın da kendimi kaybettiğim , yıldızsın
işıl ışıl parlayan gözlerini..
Öyle özledim ,
Güllere aşik bülbüller gibi,
Adını andığım da amin’lerime karışan,
Gözyaşlarım da sen’i çok özlediğimi anladım bitanem.


öyle bir dolmuşki yüreğim..!
Artık Doğrular bile inandırıcı değil...
Fırtına geçecek , yağmurlar dinecek, sokaklar temizlenecek..
iyi de gönlümü kirletenleri kim bilecek kim temizleyeck ..
Gün gelecek hüznüm bitecek,


Yüzüm gülecek ama gülmeyi unutan gözlerim gülmeyi nasıl becerecek..
Zor günler geçecek, Elbette çektiğim çileler de bitecek iyide giden
Seneleri kim geri verecek.
Akan gözyaşlarımın hesabını Kim nasıl verecek. Bu mümkün mü?
Ömür yolculuğu sona erecek, yorgunluk gidecek, kavga bitecek..
İşte o zaman kara toprağın altında üşüyen yüreğimi kim sahiplenecek..

GÜLŞEN Sarıoğlu 07.05.2013